Noc żywych trupów to film kultowy, legenda horroru, obraz, który przez wielu uważany jest za jedno z najważniejszych osiągnięć amerykańskiej kinematografii.
Rzecz dzieje się w latach 60. ubiegłego wieku w okolicach Pittsburgha. Po upadku meteorytu na Ziemię powstaje promieniowanie, w wyniku którego zmarli wstają z grobów i zaczynają atakować, a następnie pożerać żywych. Grupka ludzi znajduje schronienie w opuszczonym domu na odludziu. W ciągu najbliższej nocy będą musieli stawić czoła nie tylko hordom nieumarłych, ale przede wszystkim własnym słabościom, lękom i uprzedzeniom.
Zabójczy śmiercionośny wirus dziesiątkuje całą ludzkość. Jedynym sposobem na przeżycie jest odizolowanie się od zakażonych. Aby ocalić swoją żonę Sarah i nastoletniego syna Travisa, Paul (Joel Edgerton) ukrywa się z bliskimi w domku w środku lasu. Drzwi i okna do chaty są starannie zabezpieczone, mimo to pewnej nocy do domu włamuje się Will, który tak jak Paul walczy o przetrwanie swojej rodziny.
Kto w dzieciństwie nie bał się potwora z szafy? I zasypiał najczęściej przy zapalonym świetle? Do tych nieco wstydliwych wspomnieńw swoim filmie wraca Jennifer Kent. Bo właśnie senne koszmary to największe utrapienie 6-letniego Samuela i samotnie wychowującej go matki.
Nie byłoby w tym pewnie nic dziwnego, gdyby nie fakt, że te wydarzenia coraz mocniej oddziałują na codzienność chłopca. Szkolne problemy, niekontrolowane napady agresji i odrzucenie przez grono rówieśników stają się udziałem Samuela. Sytuacja ulega pogorszeniu z chwilą, gdy kobieta odkrywa w pokoju chłopca tajemniczą książkę, której bohaterem jest tytułowy Babadook. Makabryczne rymowanki jedynie sprawiają, że spirala się nakręca, a Amelia stopniowo zaczyna tracić grunt pod nogami. Klimatyczny australijski horror w obrazowy sposób mierzy się z demonami dzieciństwa, ale porusza też problem trudów samotnego wychowania dziecka. Jedno jest pewne: po tym filmie nie zmrużycie oka!
Noc żywych trupów to film kultowy, legenda horroru, obraz, który przez wielu uważany jest za jedno z najważniejszych osiągnięć amerykańskiej kinematografii.
Rzecz dzieje się w latach 60. ubiegłego wieku w okolicach Pittsburgha. Po upadku meteorytu na Ziemię powstaje promieniowanie, w wyniku którego zmarli wstają z grobów i zaczynają atakować, a następnie pożerać żywych. Grupka ludzi znajduje schronienie w opuszczonym domu na odludziu. W ciągu najbliższej nocy będą musieli stawić czoła nie tylko hordom nieumarłych, ale przede wszystkim własnym słabościom, lękom i uprzedzeniom.
Dziki Zachód. Mała, leniwa mieścina Bright Hope. Pusty saloon, błękitne niebo, wypalony słońcem piasek.
Pewnego dnia spokój miasteczka burzy przybycie mężczyzny, który wzbudza podejrzenia szeryfa. Dochodzi do przypadkowej strzelaniny, w wyniku której nieznajomy zostaje ranny i trafia do więzienia. Dyżur pełni przy nim młoda i piękna lekarka. Rankiem więzienie okazuje się puste. Wszystko wskazuje na to, że więźnia i lekarkę porwało plemię Indian - krwiożerczych kanibali, budzących grozę w mieszkańcach miasteczka.
W pościg za nimi rusza szeryf Hunt (Kurt Russell), jego wiekowy zastępca (Richard Jenkins), miejscowy dandys (Matthew Fox) oraz mąż porwanej lekarki (Patrick Wilson). Nie spodziewają się, że okrucieństwo wroga, z którym przyjdzie im się zmierzyć, nie zna granic. Ta wspólna wyprawa na zawsze odmieni ich życie.
Nina (Barbara Sukowa) i Madeleine (Martine Chevallier) są na emeryturze. Przez ostatnie kilka dekad ukrywały swoją miłość i nawet ich najbliżsi są przekonani, że są dla siebie tylko sąsiadkami. Nina uważa jednak, że w dzisiejszych czasach nikt nie będzie zwracał na nie uwagi. Namawia Madeleine, żeby wyjechały do Rzymu i zamieszkały w końcu razem. Madeleine jest skłonna powiedzieć o ich związku i planach swojej córce (Lea Drucker), jednak wypadki potoczą się w zupełnie nieprzewidziany sposób.
„My dwie” to wyciskająca łzy historia pięknej miłości, gdzie dramatyczne wydarzenia przeplatają się z dobrym humorem. Pełnometrażowy debiut reżyserski Filippo Meneghettiego prezentowany był na Festiwalu Filmowym w Toronto.
Prywatny pilot Evity Peron, dziennikarz NBC, laureat Pulitzera. Mieszkaniec komunistycznej Polski, w której ludzie nie posiadali paszportów. „Tu byłem – Tony Halik” - każdy zna ten tekst, nawet jeśli nie pamięta jego programów w telewizji.
Podróżnik, dziennikarz, filmowiec. Jego perypetie wydają się równie nieprawdopodobne, jak przygody Indiany Jonesa. W ostatniej dekadzie zimnej wojny jego niezwykle popularne programy telewizyjne były dla milionów Polaków przysłowiowym „jedynym oknem na świat”. Poza Polską praktycznie nieznany, od lat 60-80-tych XX wieku w dziwny sposób pojawiał się wszędzie tam na świecie, gdzie działo się coś ważnego. Znał wszystkich, wszystkich filmował, wszyscy chcieli z nim rozmawiać: Fidel Castro, królowa Elżbieta, Evita Peron, Richard Nixon.
„Tony Halik” to historia człowieka, który tak skutecznie stworzył własną legendę, że do dziś niezweryfikowana żyje ona w najbardziej wiarygodnych źródłach. Film został oparty na niepublikowanych wcześniej nagraniach z prywatnego archiwum Tonego Halika i Elżbiety Dzikowskiej oraz na wywiadzie-rzece z synem podróżnika. To opowieść o podróżniczej pasji i pogoni za marzeniami, ale i o kosztach, jakie trzeba zapłacić, żeby mogły się ziścić. Płynna granica między prawdą a fałszem wpisana jest w niezwykłe losy człowieka, który z tej granicy uczynił swoje miejsce na ziemi.
Horror w reżyserii Adriana Panka.
Ośmioro dzieci po wyzwoleniu z obozu zagłady mieszka w prowizorycznym domu dziecka w środku lasu. Wkrótce ich pałac zostaje otoczony przez wygłodniałe wilczury.
Merab od najmłodszych lat trenuje ze swoją taneczną partnerką Mary w National Georgian Ensemble. Zgodnie z gruzińskim zwyczajem, kiedy mężczyzna tańczy, nie może pokazywać słabości. Taniec mężczyzny to emanacja siły, pokaz totalnej kontroli nad emocjami. Miękkość w tańcu to brak siły, brak męskości. Trzeba być twardym, zwartym i gotowym. Tymczasem do zespołu dołącza charyzmatyczny i jednocześnie beztroski Irakli, który zdaje się przeczyć tym zasadom. Poukładany świat Meraba wywraca się do góry nogami. Irakli staje się jego największym rywalem, ale nieoczekiwanie także obiektem pożądania. W konserwatywnym otoczeniu, jeśli Merab będzie chciał podążać za swoimi pragnieniami, musi dużo zaryzykować. Być może wszystko. Historia o odkrywaniu prawdziwej tożsamości i byciu z nią w zgodzie.
Prequel serialu Twin Peaks, opowiadajcy o wydarzeniach prowadzących do zabójstwa Laury Palmer. Stan Waszyngton. Agenci FBI Chester Desmond i Sam Stanley prowadzą śledztwo w sprawie zabójstwa Teresy Banks. Agent Desmond odkrywa pewne poszlaki, a następnie znika w tajemniczych okolicznościach. Tymczasem Agent Dale Cooper uważa, że zabójca znów da o sobie znać. Rok później w Twin Peaks, Laura Palmer spotyka się zarówno z Bobbym Briggsem (który dostarcza jej narkotyków od których jest coraz bardziej uzależniona), jak i z motocyklistą Jamesem Hurleyem. Nachodzi ją tajemniczy BOB. Wkrótce Laura odkrywa kim BOB jest naprawdę...
Merab od najmłodszych lat trenuje ze swoją taneczną partnerką Mary w National Georgian Ensemble. Zgodnie z gruzińskim zwyczajem, kiedy mężczyzna tańczy, nie może pokazywać słabości. Taniec mężczyzny to emanacja siły, pokaz totalnej kontroli nad emocjami. Miękkość w tańcu to brak siły, brak męskości. Trzeba być twardym, zwartym i gotowym. Tymczasem do zespołu dołącza charyzmatyczny i jednocześnie beztroski Irakli, który zdaje się przeczyć tym zasadom. Poukładany świat Meraba wywraca się do góry nogami. Irakli staje się jego największym rywalem, ale nieoczekiwanie także obiektem pożądania. W konserwatywnym otoczeniu, jeśli Merab będzie chciał podążać za swoimi pragnieniami, musi dużo zaryzykować. Być może wszystko. Historia o odkrywaniu prawdziwej tożsamości i byciu z nią w zgodzie.
Guns Akimbo” to napakowany akcją i humorem film z gwiazdorską obsadą. W głównej roli występują Daniel Radcliffe oraz Samara Weaving, znana z takich filmów jak: „Opiekunka”, „Korpo” czy „Trzy billboardy za Ebbing, Missouri”.
Życie Milesa nie potoczyło się zgodnie z jego oczekiwaniami. Zamiast wymarzonego losu bohatera, spędza całe dnie przy biurku tworząc gry komputerowe wśród współpracowników, którzy nie darzą go zbyt wielką sympatią. Wszystko ulega zmianie, gdy będąc pod wpływem alkoholu pozostawia negatywny komentarz na stronie nielegalnego internetowego show Skizm, którego uczestnicy walczą ze sobą na śmierć i życie. W efekcie, Milesowi składa wizytę Riktor, maniak stojący za kanałem i siłą zmusza go do wzięcia udziału w morderczej zabawie. Jego pierwszym przeciwnikiem okazuje się dotąd niepokonana gwiazda rozgrywek Nix (Samara Weaving).
Merab od najmłodszych lat trenuje ze swoją taneczną partnerką Mary w National Georgian Ensemble. Zgodnie z gruzińskim zwyczajem, kiedy mężczyzna tańczy, nie może pokazywać słabości. Taniec mężczyzny to emanacja siły, pokaz totalnej kontroli nad emocjami. Miękkość w tańcu to brak siły, brak męskości. Trzeba być twardym, zwartym i gotowym. Tymczasem do zespołu dołącza charyzmatyczny i jednocześnie beztroski Irakli, który zdaje się przeczyć tym zasadom. Poukładany świat Meraba wywraca się do góry nogami. Irakli staje się jego największym rywalem, ale nieoczekiwanie także obiektem pożądania. W konserwatywnym otoczeniu, jeśli Merab będzie chciał podążać za swoimi pragnieniami, musi dużo zaryzykować. Być może wszystko. Historia o odkrywaniu prawdziwej tożsamości i byciu z nią w zgodzie.
Hunter ma przystojnego męża, wielki dom, bajecznie bogatych teściów i wyniki badań jednoznacznie wskazujące na to, że w jej ciele zaczyna rozwijać się dziecko. Zamknięta w złotej klatce dziewczyna, poddaje się całkowicie woli rodziny, która przejmuje coraz większą kontrolę nad jej życiem. Hunter wykształca w sobie nietypowy mechanizm obronny: nieodpartą potrzebę połykania drobnych przedmiotów, takich jak szklane kulki czy pinezki i inne znalezione w zakamarkach domu rzeczy. Pozornie idealny świat zaczyna rozpadać się na kawałki. „Niedosyt”, pełnometrażowy debiut Carlo Mirabelli-Davisa, to niezwykłe połączenie społecznego dramatu i psychologicznego thrillera, w którym nawiązania do „Dziecka Rosemary” służą za paliwo dla historii emancypacyjnej. Film miał swoją premierą na nowojorskim Tribeca Film Festival i wyruszył w imponująca trasę festiwalową, wybrany przez Indiewire jako jeden z najpoważniejszych kandydatów do przyszłorocznych Oscarów. Na ekranie, oprócz magnetycznej Haley Bennett (Dziewczyna z pociągu, Prosto w serce), występują też Elizabeth Marvel (House of Cards, Homeland) czy Denis O’Hare (Wielkie kłamstewka, Dallas Buyers Club).
Siedemnastoletnia Ayanna, spędza ostatnie lato w domu przed rozpoczęciem studiów. Jest odważna, pewna siebie i nie szuka miłości - aż do momentu, gdy poznaje nieco starszego Isaiaha, producenta muzycznego, który właśnie przeniósł się na Harlem. Między bohaterami rodzi się uczucie. Szybko jednak gorący, letni romans ustępuje miejsca zazdrości i podejrzliwości, a Ayanna będzie musiała się zmierzyć ze złożonością świata dorosłych.
Montfermeil, które pulsuje od napięć, gniewu i niepewności to miejsce, w którym nawet niewinny psikus może okazać początkiem rewolucji.
Prywatny pilot Evity Peron, dziennikarz NBC, laureat Pulitzera. Mieszkaniec komunistycznej Polski, w której ludzie nie posiadali paszportów. „Tu byłem – Tony Halik” - każdy zna ten tekst, nawet jeśli nie pamięta jego programów w telewizji.
Podróżnik, dziennikarz, filmowiec. Jego perypetie wydają się równie nieprawdopodobne, jak przygody Indiany Jonesa. W ostatniej dekadzie zimnej wojny jego niezwykle popularne programy telewizyjne były dla milionów Polaków przysłowiowym „jedynym oknem na świat”. Poza Polską praktycznie nieznany, od lat 60-80-tych XX wieku w dziwny sposób pojawiał się wszędzie tam na świecie, gdzie działo się coś ważnego. Znał wszystkich, wszystkich filmował, wszyscy chcieli z nim rozmawiać: Fidel Castro, królowa Elżbieta, Evita Peron, Richard Nixon.
„Tony Halik” to historia człowieka, który tak skutecznie stworzył własną legendę, że do dziś niezweryfikowana żyje ona w najbardziej wiarygodnych źródłach. Film został oparty na niepublikowanych wcześniej nagraniach z prywatnego archiwum Tonego Halika i Elżbiety Dzikowskiej oraz na wywiadzie-rzece z synem podróżnika. To opowieść o podróżniczej pasji i pogoni za marzeniami, ale i o kosztach, jakie trzeba zapłacić, żeby mogły się ziścić. Płynna granica między prawdą a fałszem wpisana jest w niezwykłe losy człowieka, który z tej granicy uczynił swoje miejsce na ziemi.
Młody, niezwykle utalentowany chłopak zostaje ściągnięty do włoskiego klubu Napoli. Trafia w sam środek neapolitańskiego kotła: mafijnych rozgrywek, sukcesów, uwielbienia i skandali. Jego geniusz i charyzma wkrótce robią z Napoli najlepszą drużynę świata. W mieście, w którym piłka to religia, Maradona staje się świętym. Na boisku dokonuje cudów, ale gdy gasną światła, wszystko wymyka się spod kontroli. Diego nie potrafi udźwignąć swojej sławy, a miasto, które zrobiło z niego boga, z dnia na dzień staje się jego przekleństwem.
„Diego” jest podróżą po wielu krajach i językach – Kapadia wykorzystał materiały pochodzące z różnych archiwów i nagranych za pomocą różnych sprzętów. To portret o wysokim poziomie złożoności wizualnej, który przekłada się na złożoność charakteru bohatera filmowej opowieści.
Nina (Barbara Sukowa) i Madeleine (Martine Chevallier) są na emeryturze. Przez ostatnie kilka dekad ukrywały swoją miłość i nawet ich najbliżsi są przekonani, że są dla siebie tylko sąsiadkami. Nina uważa jednak, że w dzisiejszych czasach nikt nie będzie zwracał na nie uwagi. Namawia Madeleine, żeby wyjechały do Rzymu i zamieszkały w końcu razem. Madeleine jest skłonna powiedzieć o ich związku i planach swojej córce (Lea Drucker), jednak wypadki potoczą się w zupełnie nieprzewidziany sposób.
„My dwie” to wyciskająca łzy historia pięknej miłości, gdzie dramatyczne wydarzenia przeplatają się z dobrym humorem. Pełnometrażowy debiut reżyserski Filippo Meneghettiego prezentowany był na Festiwalu Filmowym w Toronto.
Guns Akimbo” to napakowany akcją i humorem film z gwiazdorską obsadą. W głównej roli występują Daniel Radcliffe oraz Samara Weaving, znana z takich filmów jak: „Opiekunka”, „Korpo” czy „Trzy billboardy za Ebbing, Missouri”.
Życie Milesa nie potoczyło się zgodnie z jego oczekiwaniami. Zamiast wymarzonego losu bohatera, spędza całe dnie przy biurku tworząc gry komputerowe wśród współpracowników, którzy nie darzą go zbyt wielką sympatią. Wszystko ulega zmianie, gdy będąc pod wpływem alkoholu pozostawia negatywny komentarz na stronie nielegalnego internetowego show Skizm, którego uczestnicy walczą ze sobą na śmierć i życie. W efekcie, Milesowi składa wizytę Riktor, maniak stojący za kanałem i siłą zmusza go do wzięcia udziału w morderczej zabawie. Jego pierwszym przeciwnikiem okazuje się dotąd niepokonana gwiazda rozgrywek Nix (Samara Weaving).
Trzecia część słynnej "Trylogii słonecznej" Richarda Linklatera ("Before Sunrise", Bufore Sunset" i "Before Midnight") to jednocześnie najbardziej gorzka historia z wszystkich trzech. Jesse i Celine są małżeństwem, które musi zmierzyć się z rutyną w swoim związku. Dojrzałe, brawurowo nakręcone i wyjątkowo interesujące formalnie kino!
Osadzony w realiach zimnej wojny, czarny kryminał Ostrochovský'ego skupia się na losach dwóch seminarzystów, chłopców z prowincji, którzy w mury klasztoru wchodzą z optymizmem i gorliwością. Nie zdają sobie sprawy, że wkraczają w świat spisków, zdrad i złamanych życiorysów, a ich przyjaźń poddana zostanie ostatecznej próbie.
