Film Quentina Dupieuxa („Wrong”, „Deerskin”) baaaaaardzo niewiele ma wspólnego z klasyczną biografią. To raczej próba uchwycenia geniuszu oraz niezwykłej osobowości Dalego za sprawą osobliwej formy i narracji, w której pełno jest niespodzianek, mylenia tropów oraz zabawy z oczekiwaniami odbiorców.
Muzykę do filmu stworzył Thomas Bangalter, jeden z założycieli kultowego zespołu DAFT PUNK.
Autobiograficzny film niemieckiego reżysera Matthiasa Glasnera to przejmująca opowieść o rodzinie w kryzysie. Nagrodzona Srebrnym Niedźwiedziem za najlepszy scenariusz produkcja jest zarazem absurdalnie zabawna, śmiertelnie poważna, czuła i brutalna. Glasner udowadnia, że o tych najtrudniejszych sprawach można mówić w zaskakujący sposób.
Felice Lasco (magnetyczny Pierfrancesco Favino, gwiazda „Zdrajcy” Marca Bellocchia) powraca po 40 latach do rodzinnego miasta i starej matki. Wiedziony poczuciem winy i tęsknotą, nie zauważa, że dzielnica katakumb, cmentarzysk, nędznych suteren i splątanych uliczek wciąga go jak bagno. Sprzymierzony z walczącym z mafią lokalnym księdzem, niepogodzony z własną mroczną przeszłością mężczyzna szuka w Sanità swojego starego przyjaciela, zapominając o tym, że nostalgia bywa pułapką.
Studio A24 wyważa kolejne drzwi. Tym razem zaprasza nas wraz z Rungano Nyoni, autorką głośnego Nie jestem czarownicą, do surrealistycznego świata, gdzie patriarchat zderza się z buntem, a tradycja ukrywa brutalne sekrety. Noc, pustka na drodze i Shula – młoda kobieta, która natrafia na jezdni na ciało swojego wuja. Jego śmierć uruchamia absurdalny, brutalny spektakl, w którym milczenie kobiet jest normą, a mężczyźni stają się nietykalni. Gdzieś czai się bunt, a może jednak śmiech? Nic tylko zostać perliczką… Przenikliwy, mocny, pełen ciętego humoru film, który został nagrodzony za reżyserię na ostatnim festiwalu w Cannes.
Nowy film cenionego i wielokrotnie nagradzanego islandzkiego reżysera Rúnara Rúnarssona to przejmujące studium żałoby i opowieść o tym, jak dojmujący smutek może na nas wpłynąć. W intymny sposób Rúnarsson obserwuje wewnętrzny, cichy dramat swojej bohaterki, który rozgrywa się na tle spektakularnego islandzkiego krajobrazu.
W filmie wykorzystano muzykę jednego z największych twórców muzyki filmowej, nominowanego do Oscara Jóhanna Jóhannssona (’Teoria wszystkiego”, „Sicario”, „Nowy początek”).
Bezkompromisowe arcydzieło Park Chan-wooka ponownie w kinach na dwudziestolecie premiery!
Prowadzący zwyczajne życie Oh Dae-su (Choi Min-sik) zostaje porwany i uwięziony w niewielkim pokoju. Przez cały czas jedyny kontakt ze światem stanowi dla niego telewizor. To właśnie z telewizji dowiaduje się, że jego żona została brutalnie zamordowana, a on stał się głównym podejrzanym. Gdy mężczyzna zostaje nagle uwolniony po piętnastu latach, postanawia odszukać człowieka, który zniszczył mu życie.
"La Gomera" zaczyna się jak klasyczny czarny kryminał, by szybko skręcić w rejony kina autorskiego. Głównym bohaterem jest skorumpowany policjant (Vlad Ivanov), który przybywa na tytułową wyspę, chcąc załatwić jeden ze swoich ciemnych interesów. Aby utrzymać wszystko w tajemnicy, musi opanować lokalny język gwizdów zwany silbo. Jakby tego było mało, w życiu mężczyzny pojawia się zjawiskowa femme fatale o imieniu Gilda (Catrinel Marlon).
Prezentowany w Konkursie Głównym na festiwalu w Cannes 2018 i nagrodzony za scenariusz, nowy film najwybitniejszej włoskiej reżyserki młodego pokolenia, Alice Rohrwacher.
Autobiograficzny film niemieckiego reżysera Matthiasa Glasnera to przejmująca opowieść o rodzinie w kryzysie. Nagrodzona Srebrnym Niedźwiedziem za najlepszy scenariusz produkcja jest zarazem absurdalnie zabawna, śmiertelnie poważna, czuła i brutalna. Glasner udowadnia, że o tych najtrudniejszych sprawach można mówić w zaskakujący sposób.
Młoda przybyszka z Europy Wschodniej przyjeżdża do Ameryki szukać lepszego życia. Szybko odkrywa, że wyobrażenie w niczym nie przypomina prawdziwego świata.
Studio A24 wyważa kolejne drzwi. Tym razem zaprasza nas wraz z Rungano Nyoni, autorką głośnego Nie jestem czarownicą, do surrealistycznego świata, gdzie patriarchat zderza się z buntem, a tradycja ukrywa brutalne sekrety. Noc, pustka na drodze i Shula – młoda kobieta, która natrafia na jezdni na ciało swojego wuja. Jego śmierć uruchamia absurdalny, brutalny spektakl, w którym milczenie kobiet jest normą, a mężczyźni stają się nietykalni. Gdzieś czai się bunt, a może jednak śmiech? Nic tylko zostać perliczką… Przenikliwy, mocny, pełen ciętego humoru film, który został nagrodzony za reżyserię na ostatnim festiwalu w Cannes.
Studio A24 wyważa kolejne drzwi. Tym razem zaprasza nas wraz z Rungano Nyoni, autorką głośnego Nie jestem czarownicą, do surrealistycznego świata, gdzie patriarchat zderza się z buntem, a tradycja ukrywa brutalne sekrety. Noc, pustka na drodze i Shula – młoda kobieta, która natrafia na jezdni na ciało swojego wuja. Jego śmierć uruchamia absurdalny, brutalny spektakl, w którym milczenie kobiet jest normą, a mężczyźni stają się nietykalni. Gdzieś czai się bunt, a może jednak śmiech? Nic tylko zostać perliczką… Przenikliwy, mocny, pełen ciętego humoru film, który został nagrodzony za reżyserię na ostatnim festiwalu w Cannes.
Czy każdy może być bohaterem filmu? Czy świat da się zamknąć w jednym kadrze? Reżyser Paweł Łoziński przygląda się ludziom ze swojego balkonu. Przechodzą uśmiechnięci, smutni, zamyśleni, zagapieni w telefony, młodzi i starzy. Mieszkańcy dzielnicy, albo przypadkowi goście, zwyczajni przechodnie. Autor zaczepia, zadaje pytania, rozmawia o tym jak radzą sobie z życiem. Stojąc tam z kamerą przez ponad 2 lata stworzył miejsce dialogu, świecki konfesjonał, przy którym każdy może się zatrzymać i opowiedzieć o sobie innym ludziom. Bohaterowie niosą w sobie zagadki i tajemnice, nie dają się łatwo zaszufladkować.
Każda ludzka historia jest wyjątkowa, a życie jest nie do wymyślenia. "Film balkonowy" to radykalny powrót do początków kina, kiedy człowiek przychodził do kamery. Może wystarczy zatrzymać się na dłużej, żeby zobaczyć więcej?
Jeden z najbardziej niezwykłych filmów ostatniego festiwalu w Cannes (nagroda za reżyserię). Miguel Gomes wraca do stylistyki znanej z jego najsłynniejszego filmu Tabu. Grand Tour to osobliwa opowieść o narzeczonych, rozłączonych na azjatyckich rubieżach, która urzeka błyskotliwym połączeniem poetyckiego trawelogu z kinem drogi. Portugalczyk łączy współczesność z historią, humor z melancholią, refleksję nad kolonizatorską przeszłością z fascynacją azjatyckimi kulturami. Zabiera nas w dziką odyseję od Singapuru, przez Tajlandię, Wietnam i Filipiny, po Japonię i Chiny. Znajdziemy tu elementy kina niemego czy teatru cieni, a także sztuki uliczne, operę i medytację – to naprawdę fascynująca mieszanka. Gomes żongluje konwencjami i zmienia języki, często pozostawiając zagubionych bohaterów – „obcych” – poza kadrem. Może są tylko duchami zapomnianych kochanków? Kino z duszą, pełne zachwytu nad światem.
Czuła i poruszająca opowieść o tym, co jest źródłem naszych korzeni. Minari śledzi losy koreańsko-amerykańskiej rodziny, która przenosi się na farmę w Arkansas w poszukiwaniu swojego Amerykańskiego Snu. Dom rodzinny zmienia się całkowicie wraz z przybyciem przebiegłej, pyskatej, ale niezwykle kochającej babci. Pośród niestabilności i wyzwań nowego życia w surowym Ozarks, Minari pokazuje niepodważalną wytrzymałość rodziny i to, co naprawdę tworzy dom.
Astronautka, degustatorka piwa, strażniczka leśna, a może autorka poczytnych komiksów? Ostatnią rzeczą jaką można by zarzucić głównej bohaterce filmu Yngvild Sve Flikke jest brak pomysłu na siebie. Na długiej liście planów z pewnością nie ma zajścia w ciążę. A już na pewno nie teraz. Zwłaszcza, że nie jest ona pewna kto jest ojcem, a głównym atrybutem jednego z kandydatów jest fakt, że… pięknie pachniał. Młoda kobieta stoi przed nie lada dylematem, bo o "problemie" dowiaduje się w szóstym miesiącu ciąży, gdy na jej usunięcie jest już za późno. Tytułowe ninjababy daje o sobie znać nie tylko za sprawą rosnącego brzucha, ale staje się też naczelnym komentatorem życiowych wyborów Rakel. Złośliwym, do bólu szczerym, ale przede wszystkim bardzo zabawnym.
Nowy film cenionego i wielokrotnie nagradzanego islandzkiego reżysera Rúnara Rúnarssona to przejmujące studium żałoby i opowieść o tym, jak dojmujący smutek może na nas wpłynąć. W intymny sposób Rúnarsson obserwuje wewnętrzny, cichy dramat swojej bohaterki, który rozgrywa się na tle spektakularnego islandzkiego krajobrazu.
W filmie wykorzystano muzykę jednego z największych twórców muzyki filmowej, nominowanego do Oscara Jóhanna Jóhannssona (’Teoria wszystkiego”, „Sicario”, „Nowy początek”).
Autobiograficzny film niemieckiego reżysera Matthiasa Glasnera to przejmująca opowieść o rodzinie w kryzysie. Nagrodzona Srebrnym Niedźwiedziem za najlepszy scenariusz produkcja jest zarazem absurdalnie zabawna, śmiertelnie poważna, czuła i brutalna. Glasner udowadnia, że o tych najtrudniejszych sprawach można mówić w zaskakujący sposób.
Nominowany do Oscara i nagrodzony Złotą Palmą mistrz storytellingu Hirokazu Kore-eda powraca z nowym, subtelnym i niezwykle poruszającym filmem. W „Monsterze” tworzy pełną zaskoczeń, doskonale skonstruowaną opowieść o dziecięcych tajemnicach.
„Monster” ukazuje trzy perspektywy tej samej, z pozoru prostej, historii. Bójka w szkole, moralnie niepewny nauczyciel i matka walcząca o syna. Kolejne puzzle układane są przez Kore-edę z chirurgiczną precyzją i odsłaniają przed widzem sekrety bohaterów. Opowieść o tym, jak przyjaźń, miłość i odrzucenie tak często istnieją w tym samym kontinuum.
Emocje filmowe potęgowane są przez najwyższej próby ścieżkę dźwiękową, będącą ostatnią pracą nagrodzonego Oscarem kompozytora Ryuichiego Sakamoto.
W noc wyborczą 1981 r. na ulice Paryża wychodzą zwolennicy nowego prezydenta, świętując zwycięstwo. W tym samym czasie Elisabeth po odejściu męża zostaje sama z dwójką nastoletnich dzieci. Znajduje pracę w nocnej audycji radiowej i poznaje tam Talulah, bezdomną nastolatkę, którą zaprasza do swojego domu. Dzięki niej Talulah po raz pierwszy doświadcza rodzinnego ciepła i opieki. Wkrótce dziewczyna znika, lecz jej potrzeba wolności, wpłynie na życie Elisabeth i jej bliskich, którzy nabiorą pewności siebie i podejmą ryzyko, zmieniające bieg ich życia.
Oparty na faktach thriller w duchu filmów Davida Finchera, a jednocześnie bezkompromisowy obraz współczesnego Iranu. "Holy Spider" w reżyserii Aliego Abbasiego, twórcy nominowanej do Oscara "Granicy", obnaża przemoc, jaką posługuje się opresyjny, patriarchalny system. Doskonale przy tym tłumaczy, jak zrodził się gniew protestujących dziś Iranek i Irańczyków. Choć akcja filmu rozgrywa się w Iranie, ten mroczny thriller świadomie nawiązuje do wybitnych amerykańskich klasyków gatunku, takich jak "Taksówkarz" Scorsesego i "Zodiak" Finchera. Posępny i gęsty jak parna, miejska noc film Abbasiego miał swoją premierę w konkursie festiwalu w Cannes, skąd z nagrodą dla najlepszej aktorki wyjechała Zar Amir Ebrahimi. "Holy Spider" to mistrzowski true crime o kobiecie, która z narażeniem życia docieka prawdy, rzucając wyzwanie patriarchalnej zmowie. Ebrahimi zagrała dziennikarkę tropiącą seryjnego zabójcę pracownic seksualnych w świętym irańskim mieście Meszhed (zbrodnie w Meszhedzie wydarzyły się naprawdę – zginęło szesnaście kobiet). Religijni przywódcy, policja i media nie kryją cichego podziwu dla fanatyka, który "czyści" ulice z zepsucia i grzechu. Bohaterka ma więc przeciwko sobie nie tylko mordercę, ale także drapieżników w mundurach i na stanowiskach, dla których życie kobiet – w tym jej własne – nie ma żadnej wartości. Świat "Holy Spider" jest jak zastawiona na nie lepka pajęczyna.
