Najgorsze wiersze świata

Najgorsze wiersze świata to lekka opowieść o ciężkich problemach, czyli jak zbudować trwałą i głęboką relację. Przedstawiając różne oblicza swojego bohatera, reżyser tworzy uniwersalną opowieść o świecie, w którym ludzie nie potrafią budować trwałych i głębokich relacji. Nie stroni przy tym od humoru, ironii czy absurdu idealnie utrzymując proporcje pomiędzy komedią, a dramatem. Życie 33-letniego Tamása w jednej chwili staje na głowie. Rzuca go dziewczyna, w efekcie czego zdesperowany mężczyzna postanawia opuścić Paryż i wrócić do Budapeszt. Powrót w rodzinne strony ma pomóc mu dojść do siebie i zapomnieć o nieszczęśliwej miłości. Swoistą terapią okazuje się podróż sentymentalna do czasów dzieciństwa i dorastania. Wspomnienia to nie tylko poszukiwanie różnych odcieni miłości, ale i próba zrozumienia sytuacji, w której się aktualnie znalazł. Mężczyzna szybko się przekonuje, jak wielki wpływ w kształtowaniu osobowości, tożsamości ma nasza przeszłość. Dzięki temu zaczyna uświadamiać sobie, jak skomplikowane i czasami zupełnie niezrozumiałe bywają ludzkie relacje. Obrazując różne oblicza swojego bohatera, reżyser tworzy uniwersalną opowieść o otaczającym nas świecie, w którym ludzie nie potrafią budować trwałych i głębokich relacji. Nie stroni przy tym od humoru, ironii czy absurdu idealnie utrzymując proporcje pomiędzy komedią a dramatem.