Ludzie w niedzielę

Wolf, młody i przystojny mężczyzna zaczepia na ulicy piękną kobietę, którą ktoś ewidentnie wystawił do wiatru. Namawia dziewczynę do wspólnego spędzenia leniwej niedzieli na wycieczce nad jeziorem w towarzystwie przyjaciół. Wśród wielu mieszkańców miasta korzystających z uroków dnia wolnego od pracy, bohaterowie flirtują, pływają łodzią i oddają się miłosnym igraszkom na łonie natury.

Film przedstawia życie młodych ludzi w Berlinie pod koniec lat 20. Poza znaną tancerką Valeską Gert, twórcy zaangażowali do filmu głównie naturszczyków, zastępując sztuczną choreografię i wystudiowane aktorstwo pełną spontaniczności grą amatorów. Jeszcze nienaruszona sceneria przedwojennego Berlina, jego ulice, mieszkańcy oraz las Grunwaldzki stanowią fantastyczne tło dla tej uroczej, szczerej i nieco ironicznej obserwacji stolicy spowitej w letniej, weekendowej atmosferze. Ten ponadczasowy film zrealizowany w chaotycznych i niestabilnych warunkach był zarazem przygodą i prawdziwą trampoliną dla jego twórców: reżysera Roberta Siodmaka (Zabójcy), współautora scenariusza Billy'ego Wildera (Pół żartem, pół serio) czy autora zdjęć Freda Zinnemanna (W samo południe). Historia jego powstania wskazuje, że jest to jedno z pierwszych prawdziwie niezależnych dzieł filmowych, będące jednocześnie prekursorem neorealizmu, który w pełni rozkwitł po II wojnie światowej.