Co zobaczysz w kinie w najbliższym czasie

Laureat Grand Prix i zdobywca Nagrody Publiczności 20. MFF Nowe Horyzonty, wyróżniony także nagrodą FIPRESCI na festiwalu Berlinale 2020. Misternie skomponowana i urzekająca swoim pięknem Metamorfoza ptaków to autobiograficzna, lecz niestroniąca od fikcji opowieść-wędrówka przez losy trzech pokoleń, podczas której na ekranie pojawiają się zarówno aktorzy, jak i członkowie rodziny reżyserki. W centrum zaś znajduje się figura matki-drzewa zapewniającej korzenie, ale i gałęzie, od których można się odbić, by odfrunąć. Catarina Vasconcelos ze zmysłem malarki i wnikliwością archeolożki odkrywa nie tylko historię własnej rodziny, ale odsłania także uniwersalne mechanizmy przemiany, jakiej podlega wszystko, co żyje.

Ostatni tydzień szkoły w gimnazjum w małym polskim miasteczku. W oczekiwaniu na imprezę (komers) grupa uczniów spędza czas na miejskim basenie. W ciągu kilku dni zasmakują zauroczeń, odrzucenia i pierwszych zawiedzionych nadziei. Zapis ich doświadczeń jest zwieńczeniem okresu gimnazjalnego i portretem współczesnej młodzieży poszukującej tożsamości, przynależności i więzi.

Współczesna i jednocześnie umieszczona poza czasem opowieść, która przenosi nas do Aten, gdzie panuje epidemia amnezji. Główny bohater, Aris, ma numer 14842 w szpitalnym oddziale dla osób z zaburzeniami pamięci. Pewnego dnia wyszedł z domu, wsiadł do autobusu i na pętli nie wiedział już, kim jest, gdzie mieszka, co przeżył. Takim jak on daje się szansę – mogą stworzyć sobie nową tożsamość i nowe wspomnienia. Pokazywana na festiwalu w Wenecji Niepamięć łączy w sobie absurdalny humor rodem z filmów Yorgosa Lanthimosa (Zabicie świętego jelenia, Faworyta) i melancholię znaną z dzieł Charliego Kaufmana (Być jak John Malkovich, Anomalisa), a gdzieś w tle pobrzmiewa głos z orwellowskiego Wielkiego Brata.

Laureat Grand Prix i zdobywca Nagrody Publiczności 20. MFF Nowe Horyzonty, wyróżniony także nagrodą FIPRESCI na festiwalu Berlinale 2020. Misternie skomponowana i urzekająca swoim pięknem Metamorfoza ptaków to autobiograficzna, lecz niestroniąca od fikcji opowieść-wędrówka przez losy trzech pokoleń, podczas której na ekranie pojawiają się zarówno aktorzy, jak i członkowie rodziny reżyserki. W centrum zaś znajduje się figura matki-drzewa zapewniającej korzenie, ale i gałęzie, od których można się odbić, by odfrunąć. Catarina Vasconcelos ze zmysłem malarki i wnikliwością archeolożki odkrywa nie tylko historię własnej rodziny, ale odsłania także uniwersalne mechanizmy przemiany, jakiej podlega wszystko, co żyje.

Kelly Reichardt bierze przykład z samego Roberta Bressona i tworzy własną wersję "Na los szczęścia, Baltazarze", zamieniając przekazywanego z rąk do rąk osiołka na samotną krowę - pierwszą, która pojawia się w XIX-wiecznym Oregonie. Choć jej zamożny brytyjski właściciel potrzebuje tylko odrobiny mleka do swojej popołudniowej herbaty, to para prostych przybyszów ma nieco inne plany wobec niej. Chiński imigrant (Orion Lee) i nieśmiały, aspirujący piekarz Cookie (John Magaro, znany z serialu "Orange Is the New Black") zakradają się nocą do stojącego spokojnie zwierzęcia. Już wkrótce po ich nielegalne wypieki ustawia się kolejka szukających lepszego życia traperów.

Francis ma za sobą mroczną przeszłość i dotarłszy do Niemiec, pragnie rozpocząć uczciwe życie. Ale na przybysza bez papierów czeka tylko łóżko w nędznym hostelu, kiepsko płatna robota na czarno i kolejne upokorzenia. Chyba że ulegnie wszetecznemu urokowi Reinholda i wraz z nim zanurzy się w cekinowo-neonowy, spływający kokainą i szampanem berliński półświatek.

Beztroski Nyles (Andy Samberg) i zadeklarowana singielka Sarah (Cristin Milioti) poznają się na weselu w Palm Springs. Sztywna impreza niespodziewanie odsłania swój wybuchowy potencjał, kiedy okazuje się, że oboje zostali uwięzieni w pętli czasowej i w kółko przeżywają ten sam dzień. W sytuacji na pierwszy rzut oka beznadziejnej, Nyles i Sarah odkryją, jakie możliwości daje całkowita wolność. Wspólnie zrealizują najbardziej szalone pomysły, by przy okazji przeżyć najbardziej odjechany romans wszech czasów.

Ostatni tydzień szkoły w gimnazjum w małym polskim miasteczku. W oczekiwaniu na imprezę (komers) grupa uczniów spędza czas na miejskim basenie. W ciągu kilku dni zasmakują zauroczeń, odrzucenia i pierwszych zawiedzionych nadziei. Zapis ich doświadczeń jest zwieńczeniem okresu gimnazjalnego i portretem współczesnej młodzieży poszukującej tożsamości, przynależności i więzi.

Kelly Reichardt bierze przykład z samego Roberta Bressona i tworzy własną wersję "Na los szczęścia, Baltazarze", zamieniając przekazywanego z rąk do rąk osiołka na samotną krowę - pierwszą, która pojawia się w XIX-wiecznym Oregonie. Choć jej zamożny brytyjski właściciel potrzebuje tylko odrobiny mleka do swojej popołudniowej herbaty, to para prostych przybyszów ma nieco inne plany wobec niej. Chiński imigrant (Orion Lee) i nieśmiały, aspirujący piekarz Cookie (John Magaro, znany z serialu "Orange Is the New Black") zakradają się nocą do stojącego spokojnie zwierzęcia. Już wkrótce po ich nielegalne wypieki ustawia się kolejka szukających lepszego życia traperów.

Laureat Grand Prix i zdobywca Nagrody Publiczności 20. MFF Nowe Horyzonty, wyróżniony także nagrodą FIPRESCI na festiwalu Berlinale 2020. Misternie skomponowana i urzekająca swoim pięknem Metamorfoza ptaków to autobiograficzna, lecz niestroniąca od fikcji opowieść-wędrówka przez losy trzech pokoleń, podczas której na ekranie pojawiają się zarówno aktorzy, jak i członkowie rodziny reżyserki. W centrum zaś znajduje się figura matki-drzewa zapewniającej korzenie, ale i gałęzie, od których można się odbić, by odfrunąć. Catarina Vasconcelos ze zmysłem malarki i wnikliwością archeolożki odkrywa nie tylko historię własnej rodziny, ale odsłania także uniwersalne mechanizmy przemiany, jakiej podlega wszystko, co żyje.

Tytuł filmu oznacza inicjały, jakich ksiądz Adam Boniecki używa w "Tygodniku Powszechnym". Pismo to jest jedynym miejscem, w którym wolno mu publikować po nałożeniu nań zakazu przez kościelnych zwierzchników. Od tamtej pory kapłan stał się jeszcze bardziej aktywny w terenie – odbywa rocznie ponad 200 spotkań z czytelnikami. Film jest intymnym portretem człowieka w drodze. Pokazuje księdza, który w wieku 85 lat zawsze znajduje czas na głęboką rozmowę, a równocześnie pozostaje rozdarty między swoją wiarą i niepokojem o kształt współczesnego Kościoła, szczególnie w Polsce.

Kelly Reichardt bierze przykład z samego Roberta Bressona i tworzy własną wersję "Na los szczęścia, Baltazarze", zamieniając przekazywanego z rąk do rąk osiołka na samotną krowę - pierwszą, która pojawia się w XIX-wiecznym Oregonie. Choć jej zamożny brytyjski właściciel potrzebuje tylko odrobiny mleka do swojej popołudniowej herbaty, to para prostych przybyszów ma nieco inne plany wobec niej. Chiński imigrant (Orion Lee) i nieśmiały, aspirujący piekarz Cookie (John Magaro, znany z serialu "Orange Is the New Black") zakradają się nocą do stojącego spokojnie zwierzęcia. Już wkrótce po ich nielegalne wypieki ustawia się kolejka szukających lepszego życia traperów.

Ostatni tydzień szkoły w gimnazjum w małym polskim miasteczku. W oczekiwaniu na imprezę (komers) grupa uczniów spędza czas na miejskim basenie. W ciągu kilku dni zasmakują zauroczeń, odrzucenia i pierwszych zawiedzionych nadziei. Zapis ich doświadczeń jest zwieńczeniem okresu gimnazjalnego i portretem współczesnej młodzieży poszukującej tożsamości, przynależności i więzi.

"La Gomera" zaczyna się jak klasyczny czarny kryminał, by szybko skręcić w rejony kina autorskiego. Głównym bohaterem jest skorumpowany policjant (Vlad Ivanov), który przybywa na tytułową wyspę, chcąc załatwić jeden ze swoich ciemnych interesów. Aby utrzymać wszystko w tajemnicy, musi opanować lokalny język gwizdów zwany silbo. Jakby tego było mało, w życiu mężczyzny pojawia się zjawiskowa femme fatale o imieniu Gilda (Catrinel Marlon).

Laureat Grand Prix i zdobywca Nagrody Publiczności 20. MFF Nowe Horyzonty, wyróżniony także nagrodą FIPRESCI na festiwalu Berlinale 2020. Misternie skomponowana i urzekająca swoim pięknem Metamorfoza ptaków to autobiograficzna, lecz niestroniąca od fikcji opowieść-wędrówka przez losy trzech pokoleń, podczas której na ekranie pojawiają się zarówno aktorzy, jak i członkowie rodziny reżyserki. W centrum zaś znajduje się figura matki-drzewa zapewniającej korzenie, ale i gałęzie, od których można się odbić, by odfrunąć. Catarina Vasconcelos ze zmysłem malarki i wnikliwością archeolożki odkrywa nie tylko historię własnej rodziny, ale odsłania także uniwersalne mechanizmy przemiany, jakiej podlega wszystko, co żyje.

Współczesna i jednocześnie umieszczona poza czasem opowieść, która przenosi nas do Aten, gdzie panuje epidemia amnezji. Główny bohater, Aris, ma numer 14842 w szpitalnym oddziale dla osób z zaburzeniami pamięci. Pewnego dnia wyszedł z domu, wsiadł do autobusu i na pętli nie wiedział już, kim jest, gdzie mieszka, co przeżył. Takim jak on daje się szansę – mogą stworzyć sobie nową tożsamość i nowe wspomnienia. Pokazywana na festiwalu w Wenecji Niepamięć łączy w sobie absurdalny humor rodem z filmów Yorgosa Lanthimosa (Zabicie świętego jelenia, Faworyta) i melancholię znaną z dzieł Charliego Kaufmana (Być jak John Malkovich, Anomalisa), a gdzieś w tle pobrzmiewa głos z orwellowskiego Wielkiego Brata.

Beztroski Nyles (Andy Samberg) i zadeklarowana singielka Sarah (Cristin Milioti) poznają się na weselu w Palm Springs. Sztywna impreza niespodziewanie odsłania swój wybuchowy potencjał, kiedy okazuje się, że oboje zostali uwięzieni w pętli czasowej i w kółko przeżywają ten sam dzień. W sytuacji na pierwszy rzut oka beznadziejnej, Nyles i Sarah odkryją, jakie możliwości daje całkowita wolność. Wspólnie zrealizują najbardziej szalone pomysły, by przy okazji przeżyć najbardziej odjechany romans wszech czasów.

Laureat Grand Prix i zdobywca Nagrody Publiczności 20. MFF Nowe Horyzonty, wyróżniony także nagrodą FIPRESCI na festiwalu Berlinale 2020. Misternie skomponowana i urzekająca swoim pięknem Metamorfoza ptaków to autobiograficzna, lecz niestroniąca od fikcji opowieść-wędrówka przez losy trzech pokoleń, podczas której na ekranie pojawiają się zarówno aktorzy, jak i członkowie rodziny reżyserki. W centrum zaś znajduje się figura matki-drzewa zapewniającej korzenie, ale i gałęzie, od których można się odbić, by odfrunąć. Catarina Vasconcelos ze zmysłem malarki i wnikliwością archeolożki odkrywa nie tylko historię własnej rodziny, ale odsłania także uniwersalne mechanizmy przemiany, jakiej podlega wszystko, co żyje.

Tytuł filmu oznacza inicjały, jakich ksiądz Adam Boniecki używa w "Tygodniku Powszechnym". Pismo to jest jedynym miejscem, w którym wolno mu publikować po nałożeniu nań zakazu przez kościelnych zwierzchników. Od tamtej pory kapłan stał się jeszcze bardziej aktywny w terenie – odbywa rocznie ponad 200 spotkań z czytelnikami. Film jest intymnym portretem człowieka w drodze. Pokazuje księdza, który w wieku 85 lat zawsze znajduje czas na głęboką rozmowę, a równocześnie pozostaje rozdarty między swoją wiarą i niepokojem o kształt współczesnego Kościoła, szczególnie w Polsce.